Hadi Kariyer Yapalım

İlkokulda büyüyünce ne iş yapacaksın sorusuna verdiğiniz cevabı hatırlayın. Astronot, doktor, köpek bakıcısı, itfaiyeci, servis şoförü, öğretmen, başbakan ve daha niceleri. Verdiğimiz cevaplar o an için gördüklerimiz karşısında özendiğimiz ve hayal ettiğimiz meslekler oluyordu. Ortaokul ve lise döneminde bu soruya cevap vermeden önce biz evrene bir soru soruyoruz. Hangi meslek ne kadar para kazanıyor? Hala doktor olmak istiyor olabilirsiniz ama acaba kalp cerrahımı olsam sorusu giriyor işin içine veya tamamen farklı bir cevap. Bugün hiçbir lise öğrencisinden köpek bakıcısı olmak istediğini duyamazsınız.

Üniversite yıllarında iş daha da ilginç bir hal alıyor ve “hele bir okul bitsin bakarız abi” moduna giriyoruz. Yaş ilerledikçe hayaller törpüleniyor. Çoğunluk okul bitince istediği işi değil bulduğu işi yapıyor adına da kariyer diyor. İnsanın hayal etmediği bir şey onun kariyeri olabilir mi hiç? Tony Robbins der ki; “Yaşam stiliniz işiniz haline gelmezse işiniz yaşam stiliniz olur”

İş seçiminde gördüğüm üç kategori var. Kişinin; sevdiği iş, yeteneği olan iş, para getiren iş. Genelde gençlerin sevdiği işler para getiren işler olmuyor. Onlarda hayallerini bir kenara bırakıp para kazandıran işlerin peşinden koşuyor. Çünkü mutluluk = para denklemi yaşam içerisinde bize hep gösteriliyor. Yola hadi kariyer yapalım diye çıkıyoruz, hadi mutlu olalım diye değil. Yaş ilerledikçe, pozisyon, güç ve para arttıkça da koltuktan vazgeçmek zorlaşıyor.

Sevdiğiniz ve yeteneğiniz olan işi birleştirirseniz o iş hem sizi hem mutlu eder hem de para kazandırır. Huzursuz olduğunuz bir işte geçirdiğiniz her gün sizi kanser olmaya bir adım daha yaklaştırır. Sizi oraya bağlayan çok rasyonel sebepleriniz olabilir ama unutmayın, hayatın kendisi bile rasyonel değil ki. Rasyonellik her zaman doğru olmayabilir.

İnsanoğlu olarak iki temel hedefimiz var. Biyolojik hedefimiz: hayatta kalmak, psikolojik hedefimiz: mutlu olmak. Şimdi adına kariyer yolculuğu dediğiniz patikayı bir düşünün, bu iki temel hedefinize götürüyor mu sizi? Eğer bir yolda sonunda ışık olduğuna dair sadece varsayımla yürüyorsanız, yanıldığınızda geride kalan tekrar yaşayamayacağınız bir hayat olur.