Sorunları Çözmek

Sorunlarınızı çözmek için kullandığınız bir yöntem bir yerde işe yaradı diye her alanda işe yaramaz. Çünkü sorunların zemini farklıdır. Hayatımızın pozitif iki zemini vardır. Huzur ve Başarı. Bizi bu karelerden birinde başarılı kılan şeyler diğerinde de başarılı kılmayacaktır.

İnsan beyni daha önce keşfettiği çözümleri unutmayıp başka yerlerde de kullanmayı çok sever. Eğer elimizde bir anahtar varsa ve o daha önce bir kapıyı açtıysa, gördüğümüz her kilitli kapıya o anahtarı sokma eğiliminde oluruz. Bu durum çocukken ağladığımızda annemizin istediğimiz oyuncağı almasını keşfettikten sonra istediklerimizi yaptırmak için ağlama silahını kullanmamıza benzer.

Problemleri çözmenin ilk adımı onları sahiplenip içselleştirmemek. Eğer alkoliklik kimliğini kabul ederseniz iyileşme çok daha zor olur çünkü bilinçaltı sahiplendiği hiçbir kimliği bırakmaz. Bu gerçekleri reddetmek anlamına gelmiyor. Ben kanserim demekle beni kanser yapan bir tümöre sahibim demek farklı şeyler. Depresyonda olmak ile bunu bir kimlik haline getirmek farklı şeyler. Kimlikler bilinç düzeyinde oluşmaz çünkü kimlik “olmak” halidir ve sadece bilinçaltında oluşur. Debbie Ford çok az rastlanan bir kanseri iki defa yendi ve bunu kanseri kabul ederek yapmadı. İnsanlar gerçekleri kabul etmek ile bunu kimlik haline getirmenin arasındaki ince farkı görmekte zorlanıyor. Debbie Ford kanser olduğu gerçeğini kabul etti ve tüm tedavi yöntemlerini uyguladı ancak hiçbir zaman “ben kanserim” demedi.

“Ben hastayım”, “ben normal değilim”, “ben kararsızım”, “ben alkoliğim”, “ben dengesizim” , “ben kanserim” gibi cümleler bilinçaltınca kimlikleştirilir ve eğer bu olursa iyileşme ya olmaz ya da çok daha zor olur. Bu tarz durumlarda yapılması gereken meydan okumaktır. Problem teşkil eden her ne ise, rasyonel gerçekliği kabul edip geri kalanına meydan okumak, sınırlarımızın ötesine geçmektir. Sessizce pencereden kaçmak en kolayıdır...